بررسی عوامل مرتبط با حفظ و نگه‌داری کارکنان در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران

نیروی انسانی یکی از منابع مهم و اساسی سازمان‌ها قلمداد می‌شود و سازمان‌ها برای رسیدن به اهداف، نیازمند به نیروی انسانی کارآمد و توانمند می‌باشند؛ بنابراین، حفظ و نگه‌داری این منبع مهم، یکی از ضروریات سازمانی تلقی می‌شود. این مقاله که محصول پژوهش میدانی است، وضعیت حفظ و نگه‌داری کارکنان یکی از نیروهای مسلح را مورد بررسی قرار داده و راه‌کارهای علمی برای بهبود آن ارایه می‌دهد. در این تحقیق، ده فرضیه مورد آزمون قرار گرفته است، که عبارتند از: بین رضایت شغلی در سازمان، سبک مدیریت، انگیزه‌ی کسب موفقیت، خدمات رفاهی، بهداشت محیط و ایمنی کار، گرایش‌های سیاسی و عقیدتی افراد، پاداش، مسیر پیشرفت شغلی، ارزش‌یابی عملکرد و امور انضباطی کارکنان با حفظ و نگه‌داری کارکنان رابطه‌ای معنادار وجود دارد. نمونه‌ی آماری تحقیق، 336 نفر می‌باشند که از پنج استان کشور انتخاب شده‌اند. درنتیجه‌ی تحقیق، همه‌ی فرضیات تأیید شده‌اند؛ این امر بیانگر اهمیت هریک از فرضیه‌های تحقیق در موضوع حفظ و نگه‌داری کارکنان است. در تحلیل رگرسیون چند متغیره، از بین ده فرضیه، متغیر انگیزه‌ی کسب موفقیت با 34درصد، متغیر رضایت شغلی با 27درصد، متغیر گرایشات سیاسی و عقیدتی با 25درصد و متغیر اقدامات انضباطی با 21درصد ضریب تعیین (R2)، می‌توانند تغییرات متغیر حفظ و نگه‌داری را پیش‌بینی نمایند. سایر متغیرها قدرت تبیین ندارند. متغیر تحصیلات در بین متغیرهای جمعیت شناختی، عامل ایجاد تفاوت در توان حفظ و نگه‌داری منابع انسانی می‌باشد و سایر متغیرهای جمعیت شناختی مانند سن یا درجه تفاوت معناداری در حفظ و نگه‌داری نشان نمی‌دهند.